تفاوت بین جذب رطوبت و تعریق

در سال‌های اخیر، مردم برای راحتی و کارایی پارچه‌های لباس نیازمندی‌های بالاتر و بالاتری دارند. با افزایش زمان افراد در فعالیت های خارج از منزل، روند نفوذ متقابل و ادغام لباس های روزمره و لباس های ورزشی نیز به طور فزاینده ای مورد علاقه اکثر مصرف کنندگان قرار می گیرد. پارچه این نوع لباس ها نه تنها نیاز به راحتی خوبی دارد، بلکه مستلزم این است که وقتی فعال هستید، وقتی عرق می کنید، لباس روی پوست نچسبد و احساس مرطوب و سنگینی سرد ایجاد نکند. بنابراین نیاز جدید عملکرد جذب رطوبت و تعریق مطرح می شود.

با این حال، برای جذب رطوبت پارچه و عرق، مصرف کننده عمومی سردرگم خواهد شد. در واقع، این دو مفهوم است، یعنی جذب رطوبت پارچه و حذف رطوبت.

اول از همه، بیایید در مورد جذب رطوبت صحبت کنیم: الیاف مصنوعی پلی استر را به عنوان مثال در نظر می گیرند، در واقع، جذب آب کم است، نفوذپذیری رطوبت ضعیف است، به راحتی در هنگام فعال بودن احساس گرفتگی ایجاد می کند. الیاف طبیعی پنبه را به عنوان مثال در نظر می گیرند، عملکرد جذب رطوبت آن خوب است و پوشیدن آن راحت است، اما وقتی افراد کمی بیشتر عرق می کنند، الیاف پنبه به دلیل جذب رطوبت منبسط می شود و به پوست می چسبد و در عین حال آب نیز به آن می چسبد. سرعت واگرایی آهسته است، بنابراین باعث ایجاد احساس مرطوب سرد در بدن انسان می شود.

بنابراین، برای تمام پارچه ها، به ویژه محصولات پلی استر، تیمار با افزودنی های آبدوست در مرحله پس از اتمام، راه خوبی برای بهبود جذب رطوبت است.

اما آیا این پایان کار است؟ آیا محلول جذب رطوبت، پوشنده را خشک نگه می دارد؟ Hygroscopic = تعریق؟

البته نه! تنها زمانی که رطوبت جذب شده در پارچه تا حد امکان به سطح پارچه تخلیه شود، رطوبت در شرایط نور خورشید و تهویه خوب کاملاً تبخیر می شود که می تواند پوشنده را خشک و راحت نگه دارد.

حذف رطوبت پارچه عمدتاً به ساختار فیزیکی الیاف بستگی دارد. رطوبت گازی که از سطح پوست تبخیر می شود، ابتدا توسط پارچه جذب می شود (یعنی رطوبت سنجی، - توجه داشته باشید که این پارچه است که رطوبت سنجی می کند، نه الیاف!). سپس اثر مویرگی ایجاد شده توسط سوراخ ها (منافذ، ریز منافذ، شیارها) در الیاف و شکاف بین الیاف باعث جذب رطوبت و انتشار بین پارچه می شود. به این ترتیب رطوبت به سطح پارچه مهاجرت کرده و تبخیر می شود و در نتیجه فرآیند حذف رطوبت کامل می شود.

بنابراین، جذب رطوبت به تنهایی کافی نیست. برای برخی از پارچه‌های الیاف مصنوعی معمولی، تنها پس از تکمیل با افزودنی‌های آبدوست، و سپس تبلیغ به عنوان «عرق» رطوبت‌سنجی، در واقع همه ما را دچار سوءتفاهم کرد.

در تولید الیاف مصنوعی می توان با تغییر شکل سوراخ های اسپینر و ایجاد شیارهای فراوان در جهت طولی الیاف، سطح ویژه الیاف را بهبود بخشید. این امر رسانایی رطوبت فیبر را بهبود می بخشد و از طریق اثر جذب هسته این شیارها به تعریق می رسد. به عنوان مثال، اینویستا پلی استر را برای تاییدیه پارچه های مرطوب کننده و تعریق COOLMAX® تولید می کند. سطح مقطع آن شکل متقاطع تخت منحصر به فرد است، سطح الیاف در طول به چهار شیار است. سطح ویژه آن 20 درصد بزرگتر از دور معمولی است، بنابراین عملکرد تعریق آن بالاتر از پلی استر معمولی است.

توجه ویژه باید به این موارد معطوف شود: به دلیل پردازش، سطح مقطع پارچه در لباس بسیار آسیب دیده است (در نتیجه تغییر شکل پلاستیکی ایجاد می شود)، بنابراین اثر تعریق بسیار کاهش می یابد. پلی استر جدید "C، C، O، O" اینویستا می تواند این تغییر شکل پلاستیک را تا حد زیادی کاهش دهد، به طوری که عملکرد تعریق را به حداکثر برساند - شیار راهنمای C به راحتی تغییر شکل نمی دهد. علاوه بر این، برای مصرف کنندگان، عملکرد نخ مهم است، اما کیفیت و عملکرد پارچه برای اطمینان از عملکرد لباس مهمتر است.

——مقاله از کلاس Fabric است