Frankrijk is van plan volgend jaar het ‘klimaatlabel’ te implementeren, dat wil zeggen dat elk verkocht kledingstuk een ‘label moet hebben dat de impact ervan op het klimaat beschrijft’. De verwachting is dat andere EU-landen vóór 2026 soortgelijke regelgeving zullen invoeren.
Dit betekent dat merken te maken krijgen met veel verschillende en tegenstrijdige kerngegevens: waar zijn hun grondstoffen? Hoe werd het geplant? Hoe kleur je het? Hoe ver duurt het transport? Is de centrale zonne-energie of steenkool?
Het Franse ministerie van ecologische transformatie (ademe) test momenteel elf voorstellen over hoe gegevens kunnen worden verzameld en vergeleken om te voorspellen hoe labels er voor consumenten uit kunnen zien.
Erwan autret, de coördinator van ademe, zei tegen AFP: “Dit label wordt verplicht, dus merken moeten voorbereid zijn om hun producten traceerbaar te maken en de gegevens kunnen automatisch worden samengevat.”
Volgens de Verenigde Naties is de CO2-uitstoot van de mode-industrie verantwoordelijk voor 10% van de wereldbevolking, en is het verbruik en de verspilling van waterbronnen ook verantwoordelijk voor een groot deel. Voorstanders van het milieu zeggen dat labels een sleutelelement kunnen zijn bij het oplossen van het probleem.
Victoire satto van de goede goederen, een mediabureau dat zich richt op duurzame mode, zei: “Dit zal merken dwingen transparanter en beter geïnformeerd te worden… Gegevens verzamelen en langetermijnrelaties met leveranciers opbouwen – dit zijn dingen die ze niet gewend zijn. ”
“Nu lijkt het erop dat dit probleem buitengewoon ingewikkeld is… Maar we hebben de toepassing ervan gezien in andere industrieën, zoals medische benodigdheden.” Ze voegde eraan toe.
De textielindustrie heeft verschillende technische oplossingen voorgesteld op het gebied van duurzaamheid en transparantie. In een recent rapport over een vooraanstaande visie op de textielconferentie in Parijs werden veel nieuwe processen genoemd, waaronder het niet-giftige leerlooien, kleurstoffen gewonnen uit fruit en afval, en zelfs biologisch afbreekbaar ondergoed dat op de compost kan worden gegooid.
Maar Ariane Bigot, adjunct-directeur mode bij Premiere Vision, zei dat de sleutel tot duurzaamheid ligt in het gebruik van de juiste stoffen om de juiste kleding te maken. Dit betekent dat synthetische stoffen en stoffen op petroleumbasis nog steeds een plaats zullen innemen.
Daarom is het lastig om al deze informatie op een eenvoudig label op een kledingstuk vast te leggen. "Het is ingewikkeld, maar we hebben de hulp van machines nodig", zei Bigot.
Ademe zal volgend voorjaar de resultaten van de testfase verzamelen en vervolgens aan de wetgevers voorleggen. Hoewel veel mensen het eens zijn met de verordening, zeggen milieuactivisten dat deze slechts deel mag uitmaken van een bredere beperking van de mode-industrie.
Valeria Botta van de milieucoalitie voor normen zei: “Het is heel goed om de nadruk te leggen op de levenscyclusanalyse van producten, maar we moeten meer doen dan alleen etiketteren.”
“De nadruk moet liggen op het formuleren van duidelijke regels voor productontwerp, het verbieden van de slechtste producten om op de markt te komen, het verbieden van de vernietiging van geretourneerde en onverkochte goederen en het stellen van productielimieten”, vertelde ze aan AFP.
“Consumenten moeten niet de moeite nemen om een duurzaam product te vinden. Dit is onze standaardregel”, voegde Botta eraan toe.
Koolstofneutraliteit van de mode-industrie is het doel en de inzet
Nu de wereld het tijdperk van koolstofneutraliteit binnentreedt, heeft de mode-industrie, die een belangrijke ondersteunende rol speelt in zowel de consumentenmarkt als de productie en productie, praktische initiatieven genomen op vele dimensies van duurzame ontwikkeling, zoals groene fabrieken, groene consumptie en koolstofuitstoot. footprint van de afgelopen jaren en deze geïmplementeerd.
Van de duurzame plannen van modemerken kan worden gezegd dat ‘koolstofneutraliteit’ de hoogste prioriteit heeft. De visie van het Klimaatactiehandvest van de Verenigde Naties voor de mode-industrie is om in 2050 een netto nuluitstoot te bereiken; Veel merken, waaronder Burberry, hebben de afgelopen jaren ‘koolstofneutrale’ modeshows gehouden; Gucci zei dat de merkoperatie en de toeleveringsketen volledig “koolstofneutraal” zijn geweest. Stella McCartney beloofde de totale CO2-uitstoot tegen 2030 met 30% te verminderen. Luxeretailer Farfetch lanceerde een CO2-neutraal plan om de resterende CO2-uitstoot veroorzaakt door distributie en retournering te compenseren.
Burberry CO2-neutrale FW 20-show
In september 2020 heeft China de belofte gedaan van “koolstofpiek” en “koolstofneutraliteit”. Als belangrijk terrein voor het bevorderen van CO2-piek en CO2-neutralisatie is de Chinese textiel- en kledingindustrie altijd een actieve kracht geweest in mondiaal duurzaam bestuur, waarbij ze op alomvattende wijze heeft bijgedragen aan het verwezenlijken van China's nationale, onafhankelijke emissiereductiedoelstellingen, duurzame productie- en consumptiepatronen en -ervaringen heeft onderzocht en op effectieve wijze het bevorderen van de groene transformatie van de mondiale mode-industrie. In de Chinese textiel- en kledingindustrie heeft elk bedrijf zijn eigen unieke logo en kan het zijn eigen strategie implementeren om het klimaatneutrale doel te bereiken. Als eerste stap van zijn koolstofneutrale strategische initiatief verkocht Taipingbird bijvoorbeeld het eerste productieproduct dat voor 100% uit katoen bestond in Xinjiang en mat het zijn ecologische voetafdruk in de hele toeleveringsketen. Tegen de achtergrond van de onomkeerbare trend van mondiale groene en koolstofarme transformatie is koolstofneutraliteit een concurrentiestrijd die gewonnen moet worden. Groene ontwikkeling is een realistische beïnvloedende factor geworden voor de inkoopbeslissing en de aanpassing van de lay-out van de internationale textieltoeleveringsketen.
(overbrengen naar platform van zelfgeweven stof)
Posttijd: 22 augustus 2022